Nawet po zdradzie wciąż są szanse na odbudowę związku. Musicie tylko oboje bardzo tego chcieć i liczyć się z trudnościami , jakie mogą Was spotkać. Z kolei jeśli wiesz, że nie potrafisz już spojrzeć drugiej osobie w oczy i nie chcesz ryzykować kolejnych dni bólu i rozczarowań, rozwiązaniem jest rozstanie. Nie ważne, czy zakończyliśmy związek, czy staramy się go odbudować. Warto jest udać się po pomoc do psychologa. Jest to dość skuteczny sposób na to, jak poradzić sobie po zdradzie. W przypadku chęci odbudowania związku, warto udać się na terapię dla par, która pomoże naprawić relacje. YIcdA. Zdrada dla wielu osób wydaje się być jednoznaczna z końcem związku. Niektórzy mają za sobą tego typu bolesne doświadczenia, inni o końcu związku w obliczu zdrady mówią czysto teoretycznie. Istnieją jednak osoby, które mimo bycia zdradzonym nie decydują się na rozstanie. Wybaczają lub starają się zapomnieć o przeżywanym cierpieniu. Czy po bólu, którego źródłem była ukochana osoba, związek z nią może jeszcze przynieść szczęście? Szczęśliwy związek tylko na pewnych warunkach Okazuje się, że istnieją pary, które mając za sobą zdradę potrafią naprawić związek i czerpać z niego satysfakcję. Taka sytuacja może mieć jednak miejsce tylko przy zachowaniu pewnych założeń. Kluczowa jest w tym przypadku praca nad odbudową zaufania i umiejętność wybaczenia zdrady, co zdecydowanie nie jest łatwym zadaniem. Jeśli ktoś nie potrafi temu sprostać najprawdopodobniej bolesne doświadczenia będą powracać w jego myślach, co skutecznie zniszczy wszelkie pozytywne uczucia. W jakich przypadkach wybaczenie zdrady jest tylko przedłużeniem cierpienia? Pozostanie w związku z obawy przed samotnością Jeśli ktoś godzi się na niewierność z obawy przed samotnością lub ze strachu przed zmianami, jedynie dokłada sobie cierpienia. Wybaczenie zdrady musi mieć solidne przesłanki, żeby związek miał szansę zostać uratowany. Brak zaufania i życie w ciągłej niepewności Zdecydowanie się na ratowanie związku z jednoczesnym brakiem umiejętności zaufania „na nowo” sprawia, że życie staje się pasmem ciągłych rozterek i towarzyszącej niepewności. Osoby, które trwają w ciągłej obawie, że mogą zostać ponownie zdradzone, zabierają sobie szansę na prawdziwe szczęście. Zaprzeczanie faktom i złudne czekanie na zmiany Związek po doświadczeniach zdrady nie przyniesie również szczęścia, jeśli sytuacja zdarzyła się po raz kolejny. Każdorazowe zawierzanie tłumaczeniom drugiej osoby i liczenie na to, że się zmieni jest częstym błędem popełnianym przez osoby o niskim poczuciu własnej wartości. Wbrew obiegowym opiniom zdrada nie musi oznaczać końca związku. Jeśli jednak ma on nadal być szczęśliwy nie wystarczą szczere chęci. Potrzeba wiele pracy i siły, aby odbudować zaufanie i naprawić wyrządzone krzywdy. To druga część do tego co napisała Anita, mam nadzieję, że już chcecie ratować związek, niezależnie, czy jesteście mężczyzną, czy kobietą, zakasujecie rękawy i jesteście pełni werwy i zapału, bo czeka Was ogrom pracy, oczywiście o ile nie jest to związek toksyczny, wtedy od razu przechodzicie do tego artykułu a potem jak wyliżecie rany do tego. (mówię z przekorą trochę, wiadomo, że nie jest to takie łatwe, mam nadzieję, że wiecie co myślę na temat takiego gadania, że hop do przodu sobie wszystko rozwiążemy po tym jak obejrzemy 3 motywacyjne filmiki na youtubie, no niestety tak nie jest, gdyby tak było to dawno, by się posypały hurtowo noble w dziedzinie psychologii). ale odbiegłam od tematu: Zdrada to rzecz STRASZNA A dokładnie, żebym nie popadła w ocenianie i to opisała. Jeśli partner nas zdradzi, mam na myśli kobietę lub mężczyznę, bo statystycznie zdradzamy równie często bez względu na płeć (Mark i wsp., 2011) możemy czuć (emocje/objawy z ciała): odrzucenie panikę smutek odrętwienie dysocjacje depresja złość wściekłość lęk Możemy mieć różne nieprzyjemne myśli: nie kocha mnie już, zostanę sam/a, nie chcę nigdy więcej tak strasznie cierpieć, mój świat się rozpadł na kawałki, tak samo jak ja, już nigdy nikomu nie zaufam, nigdy nikogo nie pokocham, nie chcę żyć, moje życie nie ma sensu, bo On/a był/a moim życiem, wszystko w co wierzyłam, wierzyłem właśnie okazało się kłamstwem, runął mój system wartości. Możemy to wręcz przeżywać jak traumę, mimo, że nie można tego diagnozować jak PTSD, to jednak objawy mogą być podobne. Dokładnie o tym koszmarze pisałam tutaj ale nie dotyczy to tylko osób z zaburzeniem borderline, choć oczywiście osoby, te ogólnie przeżywają wszystko intensywniej, więc i z powodu zdrady mogą cierpieć mocniej i dłużej. Jak pisze Gottman cytując Shirley Glass osoba zdradzona jest jak żołnierz, który wrócił z frontu i cierpi z powodu stresu posttraumatycznego. Patrzy, czy wróg nie czai się za kolejnym rogiem, tak jak zdradzona/ny również każdy najdrobniejszy sygnał interpretuje jako zagrożenie, nadmierna czujność to normalny objaw w takiej sytuacji. Tak samo jak bezsenność, koszmary, flashbacki – wszystko to oczywiście dotyczy zdrady, czyli śni się partner który uprawia seks z kochanką, albo nagle, mimowolnie, w środku dnia nawiedza nas obraz żony, która całuje się z kolegą z pracy, zlewa nas zimny pot, albo wpadamy w rozpacz, czy panikę. Nie możemy powstrzymać tych obrazów, nie możemy się pozbyć tych natrętnych myśli. Nie potrafimy kontrolować emocji, wyrzucamy z siebie mniej lub bardziej krwisty potok werbalnych oskarżeń. Również chęć sprawdzania telefonu, komputera, śledzenia każdego ruchu jest tutaj zupełnie naturalna, chodzi o nasze bezpieczeństwo, które zostało zagrożone. A JEDNAK, nic nie dzieje się bez przyczyny, w sensie, że każde zachowanie można prześledzić i znaleźć jego powody, a obwinianie NICZEGO nie zmieni. Jeśli chcemy uratować nasz związek, cóż trzeba będzie to zaakceptować, tymczasem: Gottman, który badał pary w laboratorium przez 30 lat, ma odpowiedź dla par, które przeżyły zdradę i chcą pozostać ze sobą. Postępowanie w takim przypadku składa się z trzech faz: 1) pokuta/zadośćuczynienie (atonement); 2) dostrojenie/dopasowanie (attunement); 3) przywiązanie (attachment). Faza Pierwsza: POKUTA Niestety mój drogi niewierny, moja droga niewierna – bez tego się nie obejdzie, nawet jeśli naprawdę miałaś powody, nawet jeśli nie uprawialiście seksu od 5 lat a ty prosiłaś/eś o to wielokrotnie przedstawiając spokojnie jakie to ważne i jakie mogą być konsekwencje (to tylko przykład), jeśli zależy ci na uratowaniu związku nie może być po prostu inaczej. Nie mogę ci też obiecać, że rach ciach się z tym uporacie, to może trwać kilka tygodni, ale może też kilka miesięcy, to trudne, wiem, ale tak jest. To też zwykle najtrudniejsza część dla par. co musi zostać zrobione? PTSD partnera może zostać przezwyciężone tylko, jeśli może do woli zadawać pytania, a partner będzie szczerze i niedefensywnie odpowiadać na te pytania, od nowa i od nowa, i od nowa, tutaj nie ma miejsca na absolutnie żadne tajemnice, żadne niedomówienia, również bronienie siebie, wytłumaczenia, okoliczności łagodzące- takim reakcjom mówimy NIE! jedynych pytań jakich NIE można zadawać to te o szczegóły związane z seksem, fizyczną czułością itp, ponieważ to tylko pogorszy objawy (obrazy dotyczące zdrady) każde inne osoba zadaje ile razy chce i dostaje odpowiedzi, np. czy wciąż coś do niej czujesz? jak często się widywaliście? jak z nim zerwałaś? kochałaś go? Kiedy ostatnio z nią rozmawiałeś? dlaczego wybrałeś jednak mnie- w tysiącach wersji (dlaczego uważasz że jestem fajniejsza? czy na pewno jestem lepszy w łóżku? lepiej ci się ze mną rozmawia? kto ma lepszy gust? itd, itp). Musimy pamiętać, że jak w każdej komunikacji krytyka i obrzucanie błotem niestety nie pozwolą nam się dogadać, ba, druga osoba może nas nawet nie usłyszeć, koniecznie jest mówienie o swoich emocjach. Jestem taka wściekła, wkurzona, zrozpaczona… Słuchacz musi cały czas się kajać, im więcej tym lepiej, musi wiele razy przepraszać, bo zdradzona osoba nie będzie mu przez jakiś czas wierzyć w szczerość przeprosin- NIC DZIWNEGO, skoro zaufanie zostało totalnie zdruzgotane, jakiś czas potrwa, żeby je odbudować. Równie ważne jest wspieranie osoby, która zdradziła- oczywiście robi to terapeuta: to musi być bardzo trudne- słyszeć to wszystko- uprawomocnienie jak zawsze pomocne. Bo przecież tak jest- ciężko jest bić się w pierś, przepraszać setki razy i jeszcze słyszeć, że to pewnie ściema, nieprawda i mistyfikacja i tak naprawdę wolałabyś być teraz z Tomkiem z księgowości. Poza tym żadne przeprosiny nie zadziałają, jeśli zdradzona osoba nie poczuje się wysłuchana i zrozumiana, niewierny musi pojąć jak głęboko zranił partnera i przeprosić za te różne i specyficzne rany, które spowodował, w innym przypadku wszelkie przeprosiny będą się wydawać nieszczere. Czyli wysłuchać i zrozumieć tą ranę którą zadał kiedy siedziałaś sama z dziećmi w weekend a On mówił że jest w delegacji (teraz okazuje się że był z tamtą), tą ranę, kiedy w inny weekend nagle wyszedł z meczu syna i pojechał do pracy (do niej), ranę kiedy ona była nieobecna w trakcie waszej rocznicy ślubu bo wciąż wychodziła do toalety z powodu zatrucia (smsowała z nim), ranę kiedy w nocy wymykała się na spacery z psem pod pozorem bezsenności (on przyjeżdżał pod wasz dom). Często jest tak, że każdą z tych wielu sytuacji trzeba wyjaśnić i przeprosić, czasami jak zdarta płyta będziesz musiał/a powtórzyć: ale wybrałam/em ciebie bo…. i … poza tym … Nie irytuj się tym- to naprawdę normalne. Spróbuj spojrzeć oczami zdradzonego partnera na tą sytuację. odzyskanie zaufania Innym zadaniem fazy pierwszej jest odzyskanie zaufania. Nie możesz oczekiwać, że osoba, której zaufanie zostało nadszarpnięte, czy całkowicie zniszczone sama je odzyska, czy odzyska szybko. Taki proces może trwać bardzo długo. W zależności od ilości i długości romansów, wrażliwości i przeszłości osoby, którą zraniłeś/aś. Zdecydowanie to TY, osoba, która zniszczyła to zaufanie masz pracować nad jego odzyskaniem, jak możesz to zrobić? Poproś osobę którą zraniłeś/aś o listę zachowań, która pomoże jej/jemu odzyskać zaufanie, zaznacz, że mają to być zachowania bardzo konkretne, takie jak te niżej wymienione. zachowania kosztowne -te zachowania służą wyłącznie odzyskaniu zaufania i dotyczą tylko uczuć osoby zranionej, wykonuje je osoba która angażowała się romans. przykłady zachowań kosztownych: nie kontaktuj się z osobami z kręgu przyjaciół osoby z którą romansowałeś, zrezygnuj z uczestnictwa z klubu do którego należy osoba z którą romansowałeś, wpłać część swoich pieniędzy na wspólne konto, zrezygnuj ze swojej sekretarki (jeśli miałeś z nią romans), chodź ze mną na terapię, zacznijmy rozmawiać o założeniu rodziny, jedźmy na długie, romantyczne wakacje, zapłać za moje studia, pokaż mi ile zarabiasz (wyciągi z kart, banku itp), wyjdź z uzależnienia – AA, detoks, odwyk itp, przeprowadź się ze mną, poszukaj pracy w innym mieście. zachowania mało kosztowne: kiedy podróżujesz daj mi dokładny rozkład twojej podróży i melduj się podczas tej podróży dzwoniąc do mnie; zmniejsz ilość delegacji; powiedz mi, kiedy wpadniesz na osobę z którą miałeś romans, albo osoba nawiąże z tobą jakikolwiek kontakt, dzwoń do mnie w ciągu dnia, pisz smsy 4 razy dziennie, powiedz mi co we mnie lubisz, poświęcaj więcej czasu na grę wstępną, skupiaj się na rozmowie ze mną, idź na kurs tańca ze mną, mów mi o swoich emocjach, trzymaj mnie za rękę kiedy spacerujemy, nie przerywaj mi, to oczywiście przykłady, pamiętaj że ta lista nie może się ciągnąć bez końca, wybierz rzeczy dla siebie najważniejsze. Faza Druga: Dostrojenie Faza druga może się zacząć dopiero, kiedy partner zadał już wszystkie pytania, nie ma już nic do powiedzenia, wyczerpał wszystkie tematy i faktycznie usłyszał, że niewiernemu jest naprawdę żal i uwierzył w to. Dopiero w fazie drugiej możemy zastanowić się, co doprowadziło do zdrady, czy może były jakieś problemy w małżeństwie/związku, które się do tego przyczyniły? Nie zawsze tak jest, ale bardzo często. Najlepiej byłoby gdyby przejście do fazy drugiej zainicjował zdradzony partner, zauważając, że też nie był idealny, że np. odmawiał seksu, że oddalał się często, albo odwrotnie był pełny złości, krytyki, pogardy, słowem robił coś, co przyczyniło się do pogorszenia związku. Przyznał, że za relację zawsze odpowiedzialne są dwie osoby, że byli samotni we dwoje. Zaufanie i poczucie bezpieczeństwa powoli się ulatniało, intymność zniknęła (zarówno emocjonalna jak i fizyczna). W końcu pojawiła się zdrada, która całkowicie już rozwaliła to, co i tak się chybotało od jakiegoś czasu w podstawach. warto by terapeuta podkreślił to co oczywiste, czyli: cały ten proces zniszczył związek nr 1, mimo to, może przetrwać, jeśli stworzą związek nr 2 gdzie partnerzy będą ci sami, jednak ich wzorce zachowań i wzajemna dynamika się zmieni. Najpierw musimy rzecz jasna dowiedzieć się jaka to dynamika. Gottman opracował teorię, która przedstawia udany związek jako metaforę domu, Dom Solidnego Związku 1 piętro domu to mapy miłości, tworzone przez pytania otwarte, które mają za cel poznanie partnera, jakie ma marzenia, znajomych, preferencje i aktualizowanie tej wiedzy w trakcie trwania związku. 2 piętro to okazywanie sobie czułości i podziwu, co jest odtrutką na pogardę- która zawsze zwiastuje koniec związku, niestety nasze umysły takie są że skupiają się na negatywach, podobnie jest w związkach, w niektórych partnerzy wciąż czają się, by złapać drugą osobę na błędzie, to oczywiście w niczym nie pomaga, wręcz przeciwnie. 3 piętro to zwrócenie się ku sobie (zamiast odwracanie się od siebie), czyli emocjonalne dostrojenie, jeśli partner nam akurat coś mówi ważnego dla siebie nie ignorujemy go, jeśli chce się pocałować- całujemy się– tego typu drobne rzeczy są bardzo ważne, by związek mógł przetrwać. 4 piętro pozytywna perspektywa – niestety jeśli trzy pierwsze piętra kuleją, trudno mieć pozytywną perspektywę i obracać konflikty w żart, czy zakładać najlepsze na temat partnera (o to tu chodzi), kiedy nie ma 3 pierwszych pięter mamy tendencję nawet neutralne stwierdzenia interpretować jako negatywne- musimy więc wrócić do podstaw. 5 radzenie sobie z konfliktami, pary muszą zidentyfikować co rozpoczyna eskalację konfliktu (defensywność, krytyka, agresja, pogarda, wymijające odpowiedzi, tajemniczość) i dlaczego takie zachowania są trudne (to może wynikać z przeszłości danej osoby albo z powodu przeszłości tego konkretnego związku). Trzeba również ustalić, czy problem da się rozwiązać czy nie i wtedy odnośnie do tego postępować (ale to już w oddzielnym wpisie). 6 Spełnianie marzeń i aspiracji życiowych, według badań dla trwałości związku kłótnie nie mają takiego znaczenia, co ilość pozytywnych doświadczeń jakie dzieli para, dlatego ważnym jest, by wspólnie spełniać marzenia i pozwalać sobie wzajemnie na osiąganie celów i aspiracji których pragniemy, a także wspierać się w tym. 7 ostatnim piętrem, strychem, jest tworzenie wspólnego znaczenia, wspólnej historii, wspólnej mitologii, NASZEGO związku, NASZEJ rodziny, NASZYCH emocji, tutaj jest narracja o tym, co znaczy NASZE życie, metafory, wspólne żarty, opowieści i anegdoty, role jakie wypełniamy, rytuały i tradycje jakie dla NAS stworzyliśmy. kiedy jesteśmy w fazie drugiej musimy obejrzeć każde z pięter tego domu i odbudować, piętro po piętrze. Pary muszą się nauczyć umiejętności z każdego piętra. Szczególnie trudnym zadaniem jest wyrażanie podziwu, po zdradzie to głównie zdradzający ma to robić (przynajmniej na początku) osoba zdradzona boi się wyrażać miłość, bo wtedy naturalnie zbliża się do zdradzającego, często po takim zbliżeniu następuje kryzys, straszna kłótnia, albo oddalenie się, proces zdrowienia pary po zdradzie nie jest płynny, to raczej dwa kroki w przód a potem znowu krok do tyłu, czasami nawet trzy. W fazie 2 partnerzy muszą nauczyć się siebie słuchać, stosują odzwierciedlenie, empatię, aktywne słuchanie, uprawomocnienie, bez tego nie ruszą dalej. Dopiero kiedy kiedy para nauczy się radzić z konfliktami, zbuduje stabilne pierwsze 3 piętra domu można przejść do ostatniej, 3 fazy- przywiązania. Faza Trzecia: Przywiązanie Chociaż niektóre pary uprawiają seks już we wcześniejszych fazach (żeby uniknąć odrzucenia; zapobiec zdradzie) to wiele osób nie jest w stanie wcześniej odważyć się na tak ogromny krok. To dobry moment, by para porozmawiala o swoich preferncajch seksualnych, co mogliby zmienić, by mieli bardziej udane życie erotyxzne, oczywiście taka rozmowa często wywołuje przeszły romans, wtedy ważnym jest, by wrócić do omawianego aktulnie tematu. Jak chcieliby inicjować seks (kto, jak często, jak odmówić bez zranienia drugiej osoby), mogą ustalić jakieś romantyczne miejsce, wyjechać gdzieś, albo chociaż wziąć opiekę dla dzieci i stwirzyć przestrzeń dla nieskrępowanej seksualności, bo taka ma być seksualność. Tutaj również ustalamy jakie będą przyszłe konsekwencje jeśli zdrada się powtórzy- nie jest to przyjemne, ale ważne. Większość partnerów i tak ma takie zasady w swojej głowie, więc lepiej wyciągnąć to na światło dzienne, spokojnie i rzeczowo, niż wybuchnąć na ten temat w kłótni. Jeśli we wcześniejszych fazach partner w kłotniach wyrzucał z siebie groźby “jeszcze raz tak zrobisz to…” również warto do tego wrócić, by jasno i spokojnie powiedzieć, jakie będą konsekwencje kolejnego takiego zachowania. Kiedy to wszystko zrobimy, możemy zakończyć proces leczenia. na podstawie: Gottman, J. S., & Gottman, J. M. (2015). 10 Principles for Doing Effective Couples Therapy (Norton Series on Interpersonal Neurobiology). W. W. Norton & Company. Gottmancouplesretreats Mark, K. P., Janssen, E., & Milhausen, R. R. (2011). Infidelity in Heterosexual Couples: Demographic, Interpersonal, and Personality-Related Predictors of Extradyadic Sex. Archives of Sexual Behavior, 40(5), 971–982. FILM na temat ZDRADY Jak żyć po zdradzie? Jak wybaczyć zdradę? I czy taki związek da się w ogóle odbudować? Psycholog powie – to zależy. Od czego więc zależy? Głównie od motywacji obojga. A jeśli motywacja jest, pozostaje podjąć kroki ratowania małżeństwa. Najpierw koniecznie zapoznaj się proszę z historią Olgi i Olka – małżeństwa, w którym doszło do zdrady. Pisałam o nim niedawno: Zdrada małżeńska – jak do niej dochodzi? Bez przykładu, bez przyjrzenia się konkretnemu związkowi, trudno byłoby skonfrontować się ze wskazaniami, które pojawią się w tym artykule. Na pierwszy rzut oka wydają się one intuicyjne, wręcz banalne. Tylko dlaczego, jak przychodzi co do czego, nawet nie próbujemy się do nich zastosować? Szukamy cudownych recept, które nie istnieją. Tymczasem Ameryka została już odkryta. Olga i Olek. Przyszli i deklarują, że chcą ratować małżeństwo. Od czego zacząć? 5 kroków ratowania związku po zdradzie – proste i trudne zarazem 1. Zakończenie romansu Nie ma innej drogi. Niewierny partner w pierwszej kolejności powinien raz na zawsze zerwać kontakt z kochanką/kochankiem. Oznacza to, że nie mogą się widywać, rozmawiać ze sobą ani esemesować. Trochę przypomina to walkę z nałogiem. W zależności od stopnia zaangażowania może być bardzo trudne do wykonania (co też pokazały zmagania Olka), jednak bezwzględnie konieczne. Lepiej nie łudzić się, że pozostanie w neutralnym, przyjacielskim kontakcie z kochanką czy kochankiem jest w takiej sytuacji możliwe. Zresztą nawet, jeśli byłoby do zrobienia, dla dobra osoby zdradzonej należy uczynić sytuację jak najbardziej jasną i czytelną. Bez cienia wątpliwości. Osobie, która cierpi z powodu zdrady partnera i ma trudności z zaufaniem, polecam artykuł: Jak poradzić sobie z brakiem zaufania po zdradzie? 2. Pożegnanie kochanki/kochanka W tej konkretnej sytuacji Olek, zdradzający mąż, decyduje się ratować małżeństwo i odbudowywać więź z żoną, raniąc jednocześnie co najmniej dwie kolejne osoby: kochankę i siebie. Rzadko bywa tak, że w relacji z kochanką/kochankiem chodzi wyłącznie o seks. Nawet, jeśli taka była pierwotna motywacja, to w większości przypadków oboje zdążyli się już przywiązać, a może nawet mocno zakochać. Swego rodzaju rozdarcie („tak wiele łączy mnie z żoną, ale też niesamowicie przywiązałem się do kochanki”) jest ceną, jaką trzeba zapłacić za błędy, pochopne decyzje i nieodpowiedzialne zachowania. Bez przywiązania byłoby dużo łatwiej. Przeczytaj: Seks bez zobowiązań nie istnieje Zdradzającemu partnerowi nie współczujemy aż tak bardzo, nawet jeśli cierpi z powodu zerwania więzi z kochanką, bo wydaje nam się, że sam sobie zasłużył, ale jej (kochanki) trochę nam szkoda. Może nie była wszystkiego świadoma, może wierzyła, że jego związek jest już właściwie martwy. Poza tym w obecnej sytuacji ona też przeżywa boleśnie rozstanie. Jest porzucona, opuszczona, może nawet czuć się wykorzystana. Temat cierpiącej kochanki poruszany jest chyba zbyt rzadko. Zostawiam go na któryś z kolejnych wpisów. Tymczasem wracamy do pożegnania, czyli właściwego zakończenia romansu. Może ono przybierać różne formy, jednak w przypadku Olka oraz osób, którym niezwykle trudno zerwać kontakt, zaleca się wysłanie listu do kochanki/kochanka, w którym wyjaśniają całą sytuację. Niewierny partner pisze w takim liście o swoim bezmyślnym zachowaniu, o cierpieniu, jakie przyniósł osobie zdradzanej, o postanowieniu odbudowania więzi małżeńskiej i o konieczności całkowitego zerwania kontaktu. Kategorycznie. Co więcej zaleca się też, aby zdradzony partner (w tym przypadku żona Olga) przeczytał i zaakceptował list, zanim zostanie on wysłany. Oczywiście z propozycją przeczytania listu wychodzi jego autor, czyli niewierny partner (Olek). Chodzi zarówno o odbudowywanie zaufania żony, jak i konkretny, choć w jakimś sensie też symboliczny sposób na zerwanie z przeszłością i rozpoczęcie nowego etapu życia. Życia po zdradzie. Niektórzy kochankowie kończą romans w sposób niewłaściwy. Czekają aż sam się wypali. I rzeczywiście wypala się. Choć wydaje im się, że dobrowolnie nigdy nie będą potrafili z niego zrezygnować, to jednak za jakiś czas rezygnują. Romans nie jest już tak ekscytujący, jak wszędzie pojawiają się też różnice zdań. Któregoś dnia wszystko się wali. Nie z powodu dojrzałej, przemyślanej decyzji, ale z powodu kłopotów między kochankami. Podobno około 95% romansów nie wytrzymuje nawet dwóch lat. Gdyby chociaż kochanek z kochanką stworzyli satysfakcjonujący, trwały związek, historia nabrałaby sensu. Jak widać zdarza się to dosyć rzadko. Niestety najczęściej obie relacje rozpadają się – najpierw małżeńska, potem między kochankami. Strategię „czekam, aż samo się wypali” wybierają osoby, które nie potrafią podjąć samodzielnie decyzji. Nie jest to chyba rozwiązanie najlepsze – ostatecznie tracą wszystko. 3. Separacja Jeśli ujawnienie romansu, a nawet próba właściwego jego zakończenia niczego nie zmieniła, potrzebna jest „przerwa” w postaci separacji. Choć najpierw zaleca się coś jeszcze. Gdy stroną zdradzającą jest kobieta, zaleca się, aby zdradzany mężczyzna przez sześć miesięcy do roku zaspokajał najważniejsze potrzeby emocjonalne niewiernej żony (za: W. F. Harley, 2014). Zakłada się tutaj, że kobieta nie weszłaby w romans, gdyby mąż zaspokajał jej potrzeby emocjonalne. Więc jeśli on wróci do tej praktyki, to ona również zrezygnuje z romansu. Oczywiście nie na zasadzie umowy, układu „coś za coś”, ale w sposób naturalny. Zostanie przywrócony dawny rytm związku. Choć z doświadczenia terapeutycznego wiem, że jeśli romans jest jawny (zdradzany mąż wie o nim), to rzadko któremu mężczyźnie starczy cierpliwości na te choćby sześć miesięcy. Trudno mu się dziwić. Natomiast gdy zdradzającym jest mężczyzna, zaleca się jego żonie, aby już po trzech, czterech tygodniach odseparowała się od niego. Wspólne mieszkanie w takiej sytuacji działa na kobietę destrukcyjnie, wyniszczająco wręcz. Słabiej radzi sobie z tą sytuacją, niż mężczyzna postawiony na jej miejscu. Poza tym zaczyna się coraz bardziej od męża oddalać, co ostatecznie może spowodować, że nawet, gdyby on „wrócił po rozum do głowy”, jej rezygnacja, być może nawet wstręt, mogą uniemożliwić potem odbudowanie związku. Dlatego dobrze zamrozić relację w tym momencie. Zatem separacja. Powinna ona polegać na całkowitym oddzieleniu się, tak aby osoba zdradzająca miała możliwość wyboru: albo kontakt z kochanką/kochankiem albo z dotychczasowym partnerem. Ale nigdy i jedno, i drugie. Bywa że w takiej sytuacji potrzebna jest osoba, która będzie pośredniczyła w wymianie informacji czy chociażby umożliwiała kontakt z dziećmi. Ile powinna trwać separacja? Do momentu aż niewierny partner postanowi autentycznie wrócić. W pełni zdecydowany ratować związek. Całkowicie rezygnujący z kontaktów z kochanką/kochankiem. Tu pojawia się pytanie, czy osoba zdradzana nadal chce tego. Zwykle jednak próba jest podejmowana. W końcu taki był cel separacji, po to właśnie separacja została wprowadzona. A górna granica? Mówi się, że jeśli po upływie dwóch lat separacji niewierny małżonek nie zakończy romansu, zaleca się rozwód. Te dwa lata to może być jednak za długo i za późno na ratowanie czegokolwiek. Choć naprawdę różnie bywa. Niektórzy wielokrotnie rozwodzą się i pobierają, i za każdym razem wchodzą w związek z nową siłą, determinacją. Przeczytaj, aby sprawdzić, czy rozstanie na pewien czas ma sens: Ochronny tryb życia małżeńskiego 4. Bezwzględna szczerość, zero tajemnic i jasna sytuacja Po co ją wprowadzać? Otóż partner zdradzający może w chwilach psychicznej słabości chcieć podtrzymywać kontakt z kochanką/kochankiem. W bezwzględnej szczerości nie tylko chodzi o ochronę przed pokusami, ale też o budowanie bliskości z partnerem. W tej sytuacji to baza, podstawa. I tu zastanawiam się nad pewnymi praktykami. Zwykle przyjęło się uważać, że prywatność w związku jest wskazana. Ufamy sobie. Nikomu nie przychodzi na myśl sprawdzać kieszenie partnera. A jak to wygląda w okresie poseparacyjnym? Może nawet nie o przeszukiwanie kieszeni chodzi, ale o udostępnianie wszystkiego, co mogłoby budzić niepokój wcześniej zdradzanego, a dziś przewrażliwionego i przelęknionego partnera. Dostęp do telefonu i komputera partnera może w tym momencie już tak nie szokować. Kto potrafi zaufać bez tego, niech ufa. Komu trudno, może ustalić nowe „reguły prywatności” z partnerem. Ma prawo. Sposoby są różne. Niektóre pary wprowadzają zwyczaj kilkukrotnego telefonowania do siebie w ciągu dnia jako formy meldowania się. Znają swoje szczegółowe rozkłady dnia. Nie po to, aby sprawdzać. Po to, aby budować. Partner wcześniej wcześniej zdradzający sam proponuje takie rozwiązanie. Chce być w kontakcie, chce na każdym kroku udowadniać, że jest skupiony wyłącznie na odbudowywaniu związku. A gdyby nawet partner zdradzany zaproponował takie postępowanie, to i tak nikogo to nie bulwersuje. Co może bardziej zbulwersować niż zdrada, która już miała miejsce. Teraz chwytają się tego, co się u nich sprawdza, co działa. Strategia „zero tajemnic” może w tym momencie się sprawdzić. O ile oczywiście jest przez obie strony akceptowana. I dobrowolna. 5. Zaspokajanie wzajemnych potrzeb Kiedy przywołamy historię Olgi i Olka, jasno widzimy, czego zabrakło. Namiętności. I wspólnego spędzania czasu (np. wspólna rekreacja). Najczęściej brak zaspokajania potrzeb przez jedną ze stron jest spowodowany brakiem zaspokajania innych przez drugą. Olga twierdziła, że potrzebuje czułości i rozmowy. Seks z mężem zmienił się według niej w szybki i mechaniczny. Dlatego też nie miała na zbliżenia ochoty. Olek akceptował to i do niczego jej nie zmuszał. Jednak jak tylko spotkał ciepłą kobietę, która po pierwsze zainteresowana była nim, jego życiem, a po drugie odpowiedziała też na seksualne potrzeby, zaangażował się bez reszty. Wszystko ma swoją przyczynę. W każdym związku może brakować czegoś innego, dlatego na starcie (najlepiej w obecności terapeuty) odkrywamy, „o co chodzi”, gdzie to się zaczęło. Niektórym się wydaje, że dobry związek to ten, w którym oboje partnerzy toczą od rana do wieczora interesujące dyskusje, a w przerwach między nimi wskakują ochoczo do łóżka. I tak przez 20, 30, 40 lat… Nawet najcudowniej na świecie dopasowani partnerzy wkładają w relację jakiś wysiłek. I to zwykle niemały. Może to nie jest wysiłek oparty na udręce czy wyrzeczeniu, ale jednak rzadko też na czystej przyjemności. Czasem oboje dają coś z siebie mimo braku ochoty. A jednak ostatecznie wynik wychodzi na plus. Warto czy nie warto? Niestety odbudowywanie relacji nie przypomina pięknych scen z filmu, kiedy to oboje rzucają się sobie w ramiona i od tej pory są pewni, że chcą być razem już na zawsze, nie zważając na niedaleką przeszłość. Przez jakiś czas osoba uprzednio zdradzająca wraca myślami do kochanki/kochanka, będąc nadal w stanie zakochania czy może delikatniej – zauroczenia. Natomiast osobę zdradzaną jeszcze bardzo długo męczy podejrzliwość i brak zaufania. To wszystko wydaje się niezmiernie trudne do wykonania. Samo wspomnienie o zdradzie skutecznie zniechęca. Niepewność obciąża i podcina skrzydła. Nagle tracimy wizję nas jako idealnej pary, która miała żyć długo i szczęśliwie. Otrzymujemy miano „związku po przejściach”. Kiedy opadnie kurz… Zdrada. Jeśli nie zabije, to niestety bardzo zrani. Nielicznych, naprawdę nielicznych wzmocni. Ale żeby to stwierdzić, żeby się przekonać, trzeba przeżyć ze sobą potem co najmniej te kolejne 10, 20, 30 lat. Chociaż najczęstsza i najbardziej bolesna jest zdrada w związku, istnieją również zdrady i fałszywe złudzenia w innych sferach życia, które mogą doprowadzić nas do wszelkiego rodzaju związków uczuciowych powinien być szacunek. Język szczerej miłości nie zawiera słowa zdrada ani nie wie co to fałszywe złudzenia, nawet te, które czasem wydają się „niezbędne” do utrzymania związku. W szczerej miłości nie ma miejsca na fałsz i pewnością pojawiły się już kiedyś w Twoim życiu osoby, które wcale nie myślały poważnie o związku. A ich uczucia były tylko chwilowe i powierzchowne. Osoby takie egoistycznie manipulują naszymi uczuciami, budząc emocje, które prędzej czy później dotkliwie zranią naszą uświadomić sobie, że zdrada i fałszywe złudzenia nigdy nie będą podstawą udanego związku. Pamiętaj, że jeśli kochasz – nie zdradzaj. A jeśli już nic nie czujesz do swojego partnera – nie rób mu złudzeń i odejdź. Dziś zapraszamy Cię do refleksji nad zdradą i fałszywymi złudzeniami w osób, które kochamyMusisz wiedzieć, że zdrada nie tylko ma wpływ na nasze uczucia i emocje. Może ona pozostawić w nas głęboką ranę. Na zawsze zmieni ona nasz charakter i sprawi, że do związków uczuciowych będziemy podchodzić z większą niż dotychczas rezerwą. Zdrada burzy pozytywny i znaczący obraz kochanej przez nas osoby. Po odkryciu zdrady często następuje zerwanie więzi między partnerami z dnia na dzień. Prawie zawsze dla strony poszkodowanej jest to traumatyczne przeżycie. Powodem ogromnego bólu zwykle bywa fakt, że wcześniej nawet nie przeszło nam przez głowę, że bliska nam osoba może nas oszukiwać. Wielkie rozczarowanie może prowadzić do obniżenia naszej samooceny. A nawet w pewnym sensie możemy czuć się odpowiedzialni za popełnioną przez partnera zdradę. Staraj się za wszelką cenę nie analizować zdrady. Ty nie jesteś odpowiedzialny za czyn popełniony przez osobę, która przedkłada kłamstwo nad szacunek. Zdrada – co się za nią kryje?Warto uświadomić sobie, że nie każdy z nas ma skłonności do zdrady, zwykle występują one u osób o określonym profilu osobowościowym: Ktoś, kto zdradza, nie jest w stanie postawić się na miejscu innych osób. Ani też nie posiada zdolności odczuwania ich stanów psychicznych. Przedkłada swoje własne potrzeby i pragnienia nad uczucia partnera czy bliskiej osoby. Nie jest w stanie przewidzieć konsekwencji swojego postępowania. Często do zdrady niezbędne staje się opracowanie inteligentnych strategii. Są to umiejętność uwodzenia, wzbudzanie zaufania i tworzenie aury wiarygodności, która ma na celu wyeliminowanie wszelkiego rodzaju podejrzeń ofiary zdrady. Zdarzają się również przypadki, w których zdrada jest owocem strachu przed ujawnieniem prawdy. Przytoczmy przykład do powyższego punktu. Już nie kochasz swojego partnera, jednak nie masz odwagi mu o tym powiedzieć. W efekcie postanawiasz, by sytuacja sama się jakoś rozwiązała. Już sam taki czyn można uznać za zdradę, ponieważ w tym czasie karmisz swoją drugą połówkę fałszywymi takim profilem osobowości zwykle kryje się niedojrzałość emocjonalna, skrajny egoizm i nieodpowiedzialność. Człowiek o takich cechach nie jest w stanie stworzyć żadnego stałego związku, a wszystkie jego relacje z innymi są kruche i opierają się na na fałszywe złudzenia! – To także jest zdradaZ pewnością każdy z nas na jakimś etapie życia żywił fałszywe złudzenia wobec kogoś czy pewnych celów, jakie chcieliśmy ten warto zgłębić i zastanowić się nad naszym życiem. W odniesieniu do fałszywych złudzeń istnieją dwa podejścia:Złudzenia, które sami stwarzamyOgólnie mówiąc, tkane w naszych głowach marzenia i złudzenia, wcale nie muszą mieć negatywnego oddźwięku. Często są one impulsem, który motywuje nas do osiągnięcia wyznaczonego celu, stymuluje pozytywne emocje i rozbudza jednak nasze oczekiwania są zbytnio oderwane od rzeczywistości, a złudzenia fałszywe, rezultaty mogą być opłakane i może się zdarzyć, że twardo spadniemy na ziemię i nieźle się też wiele osób, które marzą o partnerze, który nie znajduje się w ich zasięgu. A z kolei inni przelewają wszystkie swoje uczucia na kogoś, kto już raz dał im do zrozumienia, że między nimi nie ma szans na które są niewiarygodne i nielogiczne prowadzą do ogromnego bólu emocjonalnego i uniemożliwiają wewnętrzny rozwój. Stajemy się ślepi i nie potrafimy zauważyć, że los otwiera nam inne drzwi, pełne nowych i lepszych jakie robią nam inniJest to niewątpliwie jedno z najbardziej bolesnych doświadczeń, jakie mogą nam się przytrafić. Niektórzy z mistrzowską zdolnością są w stanie wmówić nam, że nas kochają, sprawiając że nasze emocje, marzenia i nadzieje na przyszłość nabierają realnych najgorsze, że tacy oszuści doskonale zdają sobie sprawę z tego, że wszystko, co mówią i robią to jedno wielkie kłamstwo. Fałszywe złudzenia, jakimi karmią nas inni to nic innego jak zdrada o niszczycielskiej sile. Taka sytuacja może być zaledwie krótkotrwała albo nawet ciągnąć się latami. Jest to jeden z najczęstszych powodów rozstań. Sprawiłeś, że uwierzyłam w to, że mnie kochasz. Zamieniłeś moje życie w jeden wielki fałsz. Dla ciebie zrezygnowałam z rzeczy, które były dla mnie ważne, a tak naprawdę nasz związek był kłamstwem. Przeczytaj koniecznie: Szczęście – zasługujesz na nieJak odkryć, czy złudzenia są fałszywe?Często zastanawiamy się, jak możemy dowiedzieć się, czy nasz partner/partnerka, są szczerzy wobec nas i czy nie karmią nas fałszywymi złudzeniami – odpowiedź na po pytanie jest bardzo trudna i zdarza się, że mimo wszystko nie jesteśmy w stanie odkryć czy zdrada emocjonalna ma baczna obserwacja niektórych aspektów związku może ułatwić nam wyciągnięcie odpowiednich wniosków: Zwracaj uwagę na wszystkie szczegóły waszego codziennego życia. Jeśli Twój partner mówi: Dziś wyjdę z pracy wcześniej i zrobimy coś razem, lecz nigdy nie dotrzymuje słowa, możesz się zaniepokoić. Pamiętaj, że każdy z partnerów powinien wnosić do związku mniej więcej tyle samo pod względem emocjonalnym. Jeśli uświadomisz sobie, że rezygnujesz z wielu rzeczy, tylko po to, aby uszczęśliwić swojego partnera, Twój związek zmierza ku końcowi. Kiedy ktoś kocha Cię szczerze, złudzenia, jakie w tobie zasiewa są prawdziwe: można je zobaczyć, dotknąć, poczuć w powietrzu… Nie zapominaj nigdy, że zasługujesz na szczęście!To może Cię zainteresować ...